4 Eylül 2008 Perşembe

itirazım var!




"Ah şimdi çocuk olmak vardı,ne güzel dertsiz tasasız yaşayıp gidiyorlar" dediğinde komşumuz ne kadar sinir olduğumu hatırlıyorum ben anneme derdimi anlatırken çünkü benim derdim vardı ve o dert Ali'nin topumu saklamasıydı ayrıca bi önceki gün de Ahmet balonumu patlatmıştı biz ablamla oynarken.Oysa ne onun topuna dokunan ne balonuna karışan vardı,hatta her istediğinde çikolata yiyebiliyor ve limitsiz kola da içebiliyordu.
Dertsizmişim peh! asıl sen dertsizdin lanet olası komşu...


.
. .

12 yorum:

Beyaz Çiklet dedi ki...

İnsan büyüdükçe omuzlarına aldığı yükün miktarıda artıyor galiba...Daha büyümedim çok on yedime giricem ama hayat bizi bu yaşta kendiyle tanıştırıyor ve sözleşmeyi elimize veriyor.Ama ben hala sakız patlatıp,sokakta doya doya dondurma yeyip,parkta kaydıraktan kayıyorum.Masumiyet hiç eksik olmasın lügatımızdan,mizacımızdan:)

4 Eylül 2008 22:42
delikanlı dedi ki...

tabi haklısın beyaz çiklet
bak bi de insanların yanında çok fazla lugat mizaç filan deme anlamaz küfrediyo sanırlar:D

4 Eylül 2008 22:49
mischa dedi ki...

çok tatlı yazmışsın :))

4 Eylül 2008 23:12
delikanlı dedi ki...

ehe sağol mischa:)

4 Eylül 2008 23:22
Adsız dedi ki...

bak şu konusana diye bir film vardı onu hatırlattı yazın ...
yüreğinle kal...

5 Eylül 2008 05:10
delikanlı dedi ki...

diagonal;çocukken ne izlerdik o filmi dimi:)

5 Eylül 2008 12:37
Beyaz Çiklet dedi ki...

Önerin dikkate alındı "Delikanlı":)

5 Eylül 2008 15:42
ne ben olabildim ne de başkası dedi ki...

hahhhahh
çok hoşuma gitti, demek onun ne balonunu patlatan ne de topunu saklayan vardı ha:)))
ne çok büyümek isterdik çocukken ne yanlışmışşş:(((

5 Eylül 2008 17:23
Adsız dedi ki...

balonunu patlatan vardı ama çözümü yoktu...
şimdiki sorunlarımızda öyle. çözümsüz...

dertsiz değilmişin ;)

6 Eylül 2008 17:41
delikanlı dedi ki...

Pembe Kundura;off ki ne off acıların çocuguydum resmen:)

6 Eylül 2008 18:02
Günay Doğan dedi ki...

En nefret ettiğim şeylerden birisi "büyümek".

20 yaşındayım, bari bu yaşımda kalayım. Hiç büyümeyeyim. Ya da buldum! Bu yaşımdan sonra tekrar geriye doğru ilerleyeyim. Yani 20 yıllık ömrüm kalsın, ama çocuklaşayım; bebekleşeyim, öyle öleyim.

"Çocuk" bir 20 yılı, "yetişkin" bir 50 yıla tercih ederim.

Öyle işte! :)

8 Eylül 2008 02:08
delikanlı dedi ki...

Günay Doğan;sanırım can dündar'ın yaşlılıkla başlayıp doğumla biten bi hayatı anlattığı bi yazısı vardı okudun mu?giderek gençleşip...

8 Eylül 2008 18:24

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)